obliteratephoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticphonetic verb [T]
to remove all sign of (something) either by destroying it or by covering it so that it cannot be seen
The missile strike was devastating - the target was totally obliterated.
Centuries of wind and rain had obliterated the words carved on the gravestones.
All of a sudden the view was obliterated by the fog.
FIGURATIVE Perhaps she gets drunk to obliterate (=forget) painful memories.

obliterationphoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticPhoneticphonetic noun [U]

This page is cited from Cambridge Dictionaries Online.  For the original, please visit
http://dictionary.cambridge.org/define.asp?key=obliterate*1+0